حسینیه اعظم مهدیشهریهای مقیم تهران
زندگینامه فقید سعید شادروان مرحوم مغفور
حاج حسین آقا متولیان
از دلسوزان به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران
و از خیرین شهر امام زمانعجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف مهدیشهر
*************************************
حاج حسین آقا متولیان در سال ۱۳۲۹ در شهرستان مهدیشهر متولد گردید…
دوران تحصیلات ابتدایی و تکمیلی را در تهران گذارنید…
در سالهای پیش از انقلاب در سمتهای مختلف ادارات حضوری سازنده و در عین حال انقلابی داشت؛ بطور نمونه ایشان همان سالی که به عنوان کارمند فنی بخش الکترونیک اداره راه آهن مورد تشویق قرارگرفت به عنوان اخلالگر اخراج گردید؛
پخش اعلامیه ها و نوارهای امام با فنون خاص مبارزاتی حتی در عمق بدنه رژیم از خاطراتشیرین دوستان وی است…
دستگیری و ضرب و شتم متعدد توسط ساواک و …
در ۱۲ بهمن ۵۷ مسئولیت برقراری امنیت مسیر بهشت زهرا بعهده این جوان بود؛
ساماندهی گروه‌های مختلف سیاسی در جهت تثبیت جمهوری اسلامی ایران از نقاط مورد تحسین ایشان در مدیریت بحران بود؛
همکار اولین رئیس جمهور، هنگام خیانت او در جریان حصر آبادان، اولین و تنها ضارب او در دفتر ریاست جمهوری بود که ابهت جریان نفاق و لیبرال را در هم کوبید!
به فرمان شهید دکتر باهنر وزیر آموزش و پرورش، شورای سرپرستی نهضت سواد آموزی را پایه نهاد…
کانون های پرورش فکری را در ارتباط تنگاتنگ با مساجد و نیروهای مذهبی بازسازی نمود…
به تدریج مساجد و تکایا که کانونهای انقلاب علیه سلطنت بودند تبدیل به کانونهایی برای انقلاب فرهنگی و تدارکات پشت جبهه گردید.
با شهید چمران در ستاد جنگ های نامنظم همکاری داشت. در استانداری لرستان به مردم محروم آن دیار خدمت نمود.
در میان شهدای ۷ تیر حزب به دنبال جنازه ایشان می گشتند اما او هنگامی که به سرچشمه رسید وظیفه تسلی بخشی دوست و مرشد خود یعنی رئیس جمهور مکتبی محمد علی رجایی را داشت…
از مدیریت شهید بهشتی و ساده زیستی و خلوص شهید رجایی خاطرات بسیاری داشت…
در دانشگاه کشاورزی کرج نمایشگاه دستاوردهای سازمان عشایری را ترتیب داده بود تا اعضای کابینه بعد از جلسه رییس جمهور و نخست وزیر به بازدید بیایند اما با خبر شد انفجار دفتر همه را داغدار کرده است…
پیشتر امام (ره) ایشان را موظف کرده بود که به سازماندهی امور عشایر بپردازد و او با جان و دل در خدمت این قشر که امام خمینی با تاکید آنها را «ذخایر انقلاب» نامیده بود، به مسائل آنها پرداخت. ارتقای رفاه و بهداشت و مهمتر از آن رشد مقولات فرهنگی و در عین حال حفظ هویت و سلحشوری آنها از برنامه های او بود؛
مدیریت انتشارات امیرکبیر،
مدیریت مسابقات بین المللی حفظ و قرائت قرآن،
احیای صنعت راکد سیمان،
مشاوره و معاونت در وزارتخانه های ارشاد، صنایع، کشاورزی، کشور و …
نمایندگی رئیس جمهور در خزانه داری کل کشور،
مبارزه با آشوبگران منافق،
تلاش در جهت عمران مساجد و حسینیه ها و …
ریاست صندوق عمران موقوفات کشور
احیای بقاع متبرکه در قم و شهرستانها از جمله شاه جمال الدین (ع)، موسی مبرقع (ع) فرزند بلافصل امام جوادعلیه‌السلام و جد سادات رضوی، نقوی، تقوی، برقعی و … امامزاده عبدالله (ع)، امامزاده سید معصوم (ع)، جاده رو به قبله مسجد مقدس جمکران، طرح توسعه مسجد مقدس جمکران،
تأسیس راه جدید و احیای مسجد کوه خضر نبی (ع) که قرنها محل چله نشینی و خلوت عرفا و فلاسفه همچون ملاصدرا، شیخ عباس قمی، آیت الله بهاء الدینی و غیره بود و لیکن در اثر غربت محل حضور اشرار و معتادان شده بود،
طراحی طرح عظیم در حال انجام شجره نامه برای تمام سادات دنیا،
کمک در تأسیس و یا توسعه دهها مدرسه علمیه و دانشگاه در شهرهای مختلف ایران در استانهای قم، تهران، مازندران، سمنان و غیره از جمله مدرسه علمیه حاج ملاصادق، مدرسه المهدی (عج)، دانشگاه تربیت دبیر مهدیشهر، از پایه گذاران زائرسرای مهدیشهریها در قم و … کمک در ساخت و توسعه مسجد و مدرسه حضرت آیت الله جوادی آملی،
دغدغه مند مسائل شیعیان گوشه و کنار دنیا و تشکیل جلسات متعدد با طلاب آنها در قم،
دغدغه مند مجاهدین و مستضعفین سراسر عالم بویژه افغانستان و …
رسیدگی به وضع محرومان حاشیه نشین شهر قم بویژه مهاجران افغان، عرب و …
اهتمام جدی به حفظ و عمران میراث فرهنگی و …
دغدغه مند ارتقاء سطح تحصیلات حوزوی خواهران،
دغدغه توسعه فرهنگی و اقتصادی مهدیشهر را داشت و از طریق برگزاری جلسات متعدد با نخبگان مهدیشهری ساکن در قم، تهران و سمنان و مهدیشهر این مسئله را پیگیری می نمود.
در زندگی شخصی پدر و همسری مهربان و مشاوری امین برای اعضای خانواده، اقوام، همسایگان و حتی فرزندان کارمندان خود بود و بر ساده زیستی و ساده پوشی و سلوکی از سر تواضع و گمنامی تاکید فراوان داشت.
نهایتاً این مجاهد گمنام در ۲۷ خرداد ماه سال ۱۳۸۲به شوق دیدن وعده‌های رحمانی، به آسمان‌ها پرکشید؛
آخرین زمزمه او چنین بود:
مردان خدا پرده پندار دریدند یعنی همه جا غیر خدا یار ندیدند
همت طلب از باطن مردان سحرخیز زیرا که یکی را ز دو عالم طلبیدند
حاج حسین آقا متولیان آن قدر در زندگی پر برکت خود خالصانه رفتار کرده بود که خیلی از افراد بعدها متوجه شدند او بوده است که بی هیچ ادعایی به محرومان کمک می کرده و تا مدتها بعد از رحلت وی عده ای از محرومان به رسم زمان حیات او، درب خانه وی آمده و تقاضای کمک می کردند.
اگر به قم و گلزار شهدای امامزاده علی ابن جعفرعلیهما‌السلام مشرف گشتید از درب دوم گلزار به سمت مضجع امامزاده، بلافاصله پس از قطعه شهدا، مزار او را خواهید دید؛
و هر گاه به یاد آن «جوانمرد بی‌ادعا» بودید برای شادی او یک صلوات هدیه نمایید.
روحش شاد و یادش گرامی باد.