حسینیه اعظم مهدیشهریهای مقیم تهران

“این بارگاه قدس که از عرش برتر است”“آرامگاه دختر موسی بن جعفر است” جانم فدای گنبدِ زردش که سالهاستخورشید از تشعشع نورش ، منّور است بر شانه های گرم حرم تکیه کرده مستاین دو مناره که به بلندای محشر است در چشم ما ، زُمّرد و دُرّ و عقیق و لعلگرچه رواقها همه از سنگ مَرمَر است جایی که شهر قــم ، حرم آل فاطمه ستتولیّتش به عهده ی او تا به محشر است عطر مَزار گُـم شده را پخـــش …

جایی که کوه خضر به زحمت بایستدشاعر چگونه پیش تو راحت بایستد نزدیک می‌شوم به تو چیزی نمانده استقلبم از اشتیاق زیارت بایستد بانو سلام کاش زمان با همین سلامدر آستانه در ساعت بایستد و گردش نگاه تو در بین زائرانروی من-این فتاده به لکنت- بایستد تا فارغ از تمام جهان روح خسته‌امدر محضر شما دو سه رکعت بایستد بانو اجازه هست که بار گناه مندر کنج صحن این شب خلوت بایستد؟ در این حرم هزار هزار آیه عذابهم وزن …

و دانه ریخت بیایی کبوترش باشی دوباره آینه‌ای در برابرش باشی   نه اینکه پر بکشی و به شهر او نرسی میان راه پرستوی پرپرش باشی   مدینه شهر غریبی برای فاطمه هاست نخواست گم شده‌ای مثل مادرش باشی   خدا تو را به دل بی قرار ما بخشید و خواست جلوه‌ای از حوض کوثرش باشی   به قم رسیدی و گم کرد دست و پایش را چو دید آمده‌ای سایه‌ی سرش باشی   اجازه خواست که گلدان مرمرت باشد …